Σοκ προκαλεί η είδηση ότι έφυγε από τη ζωή ξαφνικά και αναπάντεχα σε ηλικία 63 ετών ο γνωστός τραγουδιστής Λαυρέντης Μαχαιρίτσας.  Ο τραγουδοποιός, διέμενε τις τελευταίες ημέρες στο σπίτι του στον Πτελεό Μαγνησίας μετά τη συναυλία που πραγματοποίησε με τον Νίκο Πορτοκάλογλου στον Βόλο. 

Ο τραγουδιστής μεταφέρθηκε από το σπίτι του στο Βόλο στο νοσοκομείο στις 6:45 το πρωί αλλά ήταν ήδη νεκρός. Το ΕΚΑΒ είχε ειδοποιηθεί σύμφωνα με πληροφορίες στις 4:15. Οι γιατροί έκαναν προσπάθειες ανάταξης αλλά δυστυχώς δεν κατάφεραν να τον επαναφέρουν.

Για αύριο ήταν προγραμματισμένη μάλιστα συναυλία στο Ηρώδειο με τον Νίκο Πορτοκάλογλου.  Οι δύο καλλιτέχνες πραγματοποίησαν μεγάλη καλοκαιρινή περιοδεία η οποία θα ολοκληρωνόταν αύριο στο Ηρώδειο. Η συναυλία ήταν φιλανθρωπικού χαρακτήρα και τα έσοδα θα δίνονταν στην οργάνωση «Μαζί για το Παιδί».
Ο Λαυρέντης Μαχαιρίτσας

Ο Μαχαιρίτσας γεννήθηκε στις 5 Νοεμβρίου 1956 στη Νέα Ιωνία του Βόλου. Από πολύ μικρή ηλικία ήρθε σε επαφή με την μουσική. Αργότερα θα εργαστεί χειρωνακτικά στην αποθήκη κάποιας δισκογραφικής εταιρείας, στην οποία αργότερα κατά σύμπτωση θα κυκλοφορήσει το πρώτο του άλμπουμ το 1978 με αγγλικό στίχο με τους “P.L.J. Band” με τίτλο ‘Gaspar’, ένας δίσκος extended play 45’ στροφών.
Ακολουθούν διάφορες δουλειές, ενώ μετά τη στρατιωτική του θητεία αρχίζει να τραγουδάει αντάρτικα με τον Πάνο Τζαβέλα στη «Συντροφιά». Στα 20 του χρόνια δημιουργεί με τον Παύλο Κικριλή και τον Τάκη Βασαλάκη το συγκρότημα P.L.J. Το 1983 οπότε και κυκλοφορεί ο δεύτερος δίσκος του συγκροτήματος, το τελευταίο μετονομάζεται σε «Τερμίτες», όνομα που παραπέμπει στους Beatles (σκαθάρια). Το 1989 ξεκινά η προσωπική του σταδιοδρομία ως συνθέτης και ερμηνευτής.

Έχει συνεργαστεί δισκογραφικά και έχουν τραγουδήσει τραγούδια του οι: Μαρία Φαραντούρη, Γιώργος Νταλάρας, Διονύσης Σαββόπουλος, Δήμητρα Γαλάνη, Δημήτρης Μητροπάνος, Βασίλης Παπακωνσταντίνου, Ελευθερία Αρβανιτάκη, Πυξ Λαξ, Γιάννης Κότσιρας, Γιώργος Μαργαρίτης, Βαγγέλης Κονιτόπουλος, Αναστασία Μουτσάτσου, Μίλτος Πασχαλίδης, Κατερίνα Στανίση[1], Χαρούλα Αλεξίου, Γιάννης Βαρδής, Δήμητρα Γαλάνη, Γιάννης Ζουγανέλης, Ελεωνόρα Ζουγανέλη, “Émigré”, Χάρης & Πάνος Κατσιμίχας, Ελισσάβετ Καρατζόλη, “Κίτρινα Ποδήλατα”, Αλκιβιάδης Κωνσταντόπουλος, “Μagic De Spell”, Γιώργος Μαργαρίτης, Νότης Μαυρουδής, Παναγιώτης Μάργαρης, Αντώνης Μιτζέλος, Σάκης Μπουλάς, Δημήτρης Μπάσης, Φλέρυ Νταντωνάκη, Φίλ.Πλιάτσικας, Δημήτρης Σταρόβας, Μπάμπης Στόκας, Διονύσης Τσακνής, “W.C.” κ.α.

Επίσης, έχει συνεργαστεί επί σκηνής με την Ελευθερία Αρβανιτάκη, τη Χαρούλα Αλεξίου, το Δημήτρη Μητροπάνο, τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου, το Νότη Μαυρουδή, την Αναστασία Μουτσάτσου, τον Κώστα Μακεδόνα κ.ά.


Τραγούδια που αγαπήθηκαν
Τα τραγούδια του Λαυρέντη Μαχαιρίτσα αγαπήθηκαν και τραγουδήθηκαν από εκατοντάδες χιλιάδες κόσμου. «Ένας Τούρκος στο Παρίσι», «Και τι ζητάω», «Τερατάκια τσέπης», «Έλα ψυχούλα μου», «Διδυμότειχο μπλουζ» είναι μερικά μόνο από όσα έγιναν πασίγνωστα στο πανελλήνιο.

Με ανακοίνωση του υπουργού Μιχάλη Χρυσοχοΐδη διευκρινίζεται ότι πράγματι δόθηκε για δύο μήνες πίσω το διαβατήριο του υπόδικου εφοπλιστή Βαγγέλη Μαρινάκη.

Στην ανακοίνωση διευκρινίζεται ότι αυτό γίνεται μόνο όταν κάποιος αντιμετωπίζει πρόβλημα με την υγεία του ή με την υγεία ενός συγγενικού του προσώπου. Θυμίζει δε η ανακοίνωση ότι και το Συμβούλιο Πλημμελειοδικών του Πειραιά είχε ταχτεί κατά της εισαγγελικής πρότασης για απαγόρευση εξόδου.

Σε κάθε περίπτωση, η κύρια ανάκριση για τον Β. Μαρινάκη και τους τρεις συνεργάτες του, σχετικά με εμβάσματα που εμπλέκονται στην υπόθεση του NOOR ONE, είναι άγνωστο πότε θα ολοκληρωθεί, ενώ οι διώξεις έχουν ασκηθεί το 2018.  

Την απειλή ότι θα ανοίξει τα σύνορα για τους πρόσφυγες αν δεν πάρει οικονομική βοήθεια από την ΕΕ, επανέλαβε χθες ο Τούρκος πρόεδρος.

«Πως θα σηκώσει η Τουρκία το βάρος 4 εκατ. προσφύγων;» διερωτήθηκε ο Ταγίπ Ερντογάν, προσθέτοντας ότι «είτε θα μοιραστείτε αυτό το βάρος, είτε θα ανοίξουμε τα σύνορα».
Επανέλαβε την κατηγορία ότι η ΕΕ δεν έχει ακόμη εκπληρώσει πλήρως τις υποσχέσεις της στην παροχή οικονομικής βοήθειας, με βάση τη συμφωνία Άγκυρας- Βρυξελλών του 2016.
Ο Ερντογάν επιδιώκει να δημιουργήσει μία ζώνη ασφαλείας μαζί με τις ΗΠΑ στην ΒΑ Συρία.


Όπως μετέδωσε το τουρκικό πρακτορείο Anadolu τουρκικά στρατιωτικά οχήματα συνενώθηκαν σήμερα με αμερικανικά στην περιοχή Ακτσάκαλε.

όπως είχε μεταδώσει νωρίτερα το Reuters, τουρκικά στρατιωτικά εξοπλισμένα οχήματα διέσχισαν σήμερα τα σύνορα και εισήλθαν στη βορειοανατολική Συρία για να αρχίσουν τις προγραμματισμένες κοινές περιπολίες ΗΠΑ-Τουρκίας που έχουν στόχο την εγκαθίδρυση μιας «ζώνης ασφαλείας» κατά μήκος των συνόρων με βάση τη συμφωνία της 7ης Αυγούστου.

Αυτόπτης μάρτυρας δήλωσε ότι οχήματα με τουρκικές σημαίες ενώθηκαν με αυτά που φέρουν σημαίες των ΗΠΑ στη Συρία σε απόσταση περίπου 15 χιλιομέτρων ανατολικά της τουρκικής συνοριακής πόλης Ακτσάκαλε, κοντά στην συριακή Τελ Αμπιάντ.

Η περιοχή που βρίσκεται ανατολικά του Ευφράτη ελέγχεται κυρίως από την κουρδική πολιτοφυλακή Μονάδες Προστασίας του Λαού (YPG).




πηγή ΑΠΕ, ΕΡΤ

Η θέα του λιμανιού της Γάζας κάτω από το φως του καλοκαιριού θυμίζει καρτ-ποστάλ.

Οι ακτίνες του ήλιου φωτίζουν τον γαλάζιο ουρανό και τη μπλε θάλασσα, μέσα στην οποία πλέουν γραφικά μικρά αλιευτικά. Αλλά η ψευδαίσθηση δεν μπορεί να διαρκέσει για πολύ. Αυτό το τμήμα της Μεσογείου είναι βαριά μολυσμένο, υπάρχουν πολεμικά πλοία στον ορίζοντα και μαχητικά αεροσκάφη περιπολούν τον ουρανό. Αυτή είναι η Λωρίδα της Γάζας: η μεγαλύτερη ανοιχτή φυλακή του κόσμου, όπου 2 εκατομμύρια άνθρωποι ζουν σε μια έκταση 365 τετραγωνικών χιλιομέτρων, ως «ελεύθεροι» πολιορκημένοι από το Ισραήλ.

Το Ισραήλ έχει επιβάλει τον αποκλεισμό γης, θάλασσας και αέρα σε αυτό το μικρό κομμάτι των παλαιστινιακών εδαφών. Δεν επιτρέπει ακόμη και στους ψαράδες να βγουν για ψάρεμα πέραν του στενού κλοιού των 18,5 χλμ από τη στεριά και αν τύχει και κάποιοι εκτοξεύσουν ρουκέτες ή εμπρηστικά αερόστατα προς το Ισραήλ, δεν τους επιτρέπεται καν να σηκώσουν άγκυρες. «Τα ισραηλινά περιπολικά σκάφη βρίσκονται πάντα σε απόσταση 3 έως 4 χλμ από την ακτή. Μπορεί κανείς να τα δει ακόμη και με γυμνό μάτι», λέει ο Jihad al-Soltan, επικεφαλής της συνδικαλιστικής ένωσης των αλιέων της Γάζας, στη Le Monde Diplomatique. «Συχνά πυροβολούν εναντίον των ψαράδων και συνήθως χωρίς προειδοποίηση. Πρόσφατα, αρκετοί τραυματίστηκαν και τα σκάφη τους υπέστησαν σοβαρές βλάβες», σημειώνει. Πράγματι, μόνο το πρώτο εξάμηνο του 2019, το Ισραηλινό Ναυτικό πυροβόλησε πάνω από 200 φορές Παλαιστίνιους αλιείς, τραυματίζοντας γύρω στους 30 και κατάσχεσε δεκάδες βάρκες, σύμφωνα με δύο ΜΚΟ, το παλαιστινιακό Κέντρο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του Al Mezan και την ισραηλινή Btselem. Το 2018 μάλιστα σκοτώθηκαν δύο ψαράδες.

Το 2000, η Λωρίδα της Γάζας είχε περίπου 10.000 ψαράδες. Ωστόσο, με το Ισραήλ να τους αποκλείει από το 85% των θαλάσσιων ζωνών στις οποίες έχουν το δικαίωμα να αλιεύουν, βάσει του διεθνούς δικαίου, οι περισσότεροι έχουν εγκαταλείψει τη θάλασσα. Σήμερα υπάρχουν μόνο 3.500 άτομα που κάνουν αυτή τη δουλειά και το 95% αυτών ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας, κερδίζοντας κάτι παραπάνω από 5 δολάρια την ημέρα.

Ζώντας στα σύνορα

Το ηθικό είναι επίσης χαμηλό στο Khuzaa, ένα χωριό κοντά στην πόλη Khan Yunis, μία από τις μεγαλύτερες πόλεις στο νότο της Γάζας. Ο Khaled Qadeh, ένας φτωχός αγρότης ηλικίας 34 ετών, έχει μια μικρή έκταση μόνο μερικές εκατοντάδες μέτρα από τα σύνορα με το Ισραήλ - ένα δίκτυο 65 χιλιομέτρων τοίχων, τάφρων, περιφράξεων και συρματοπλέγματος που περιβάλλει τη Λωρίδα της Γάζας. Από τα σύνορα ξεκινά μια ζώνη ασφαλείας 300 μ. έως 1,5 χλμ προς το εσωτερικό του ήδη μικρού αυτού κομματιού γης. Στην οικογένεια του Qadeh ανήκαν εδάφη που βρίσκονται στην άλλη πλευρά της Πράσινης Γραμμής, αλλά τα έχασαν το 1948.

Η παραγωγή του Qadeh έχει μειωθεί κατά 80%. Είναι ο μοναδικός εργαζόμενος της οικογένειας του και είναι πνιγμένος στα χρέη. Η μικρή γη που μπορεί να εκμεταλλευτεί απλά του επιτρέπει να τροφοδοτεί την οικογένειά του και να κερδίζει περίπου 110 δολάρια μηνιαίως, πουλώντας τα προϊόντα του. Ο γεωργικός τομέας, ο οποίος αντιπροσωπεύει περίπου 44.000 θέσεις εργασίας στη Γάζα (10% του συνόλου), έχει συρρικνωθεί κατά ένα τρίτο από το 2014.

Όλοι οι κάτοικοι της Γάζας αντιμετωπίζουν παρόμοιες συνθήκες, οι οποίες είναι «απολύτως μη βιώσιμες» σύμφωνα με την αναπληρώτρια Γενική Γραμματέα του Οργανισμού Εμπορίου και Ανάπτυξης του ΟΗΕ (Unctad), Isabelle Durant. Το 2012, ο ΟΗΕ προέβλεψε ότι το έδαφος της Γάζας θα καταστεί μη βιώσιμο έως το 2020 εάν δεν είχε αρθεί ο ισραηλινός αποκλεισμός. Η Γάζα είχε τότε ήδη ζήσει δύο πολέμους, το 2006 και το 2008. Μετά από δύο ακόμη ισραηλινές επιχειρήσεις, ο Robert Piper, συντονιστής του ΟΗΕ για την Ανθρωπιστική Βοήθεια και τις Αναπτυξιακές Δραστηριότητες στα Κατεχόμενα Εδάφη, δήλωσε το 2017 ότι το 2012 και το 2014 η κατάσταση επιδεινώθηκε περαιτέρω και ταχύτερα από ό, τι αναμενόταν. «Το όριο της "μη αξιοποίησης" της Γάζας έχει ήδη περάσει», είπε.

Από το 1948, το 70% του πληθυσμού της Γάζας βρίσκεται σε προσφυγικό καθεστώς. Οι μισοί κάτοικοι της μεγαλύτερης «φυλακής» του κόσμου έχουν ηλικία κάτω των 15 ετών. Η ανεργία είναι η υψηλότερη στον κόσμο αγγίζοντας το 53% συνολικά και φτάνοντας το 70% μεταξύ των νέων και το 85% στις γυναίκες, ειδικά. Το ήμισυ του πληθυσμού βρίσκεται κάτω από το όριο της φτώχειας και η τοπική οικονομία έχει επισήμως καταρρεύσει.

Ο Γκάζι Χαμάντ, αναπληρωτής υπουργός για την κοινωνική ανάπτυξη και εξέχον μέλος της Χαμάς, λέει στη Le Monde Diplomatique πως: «Η Λωρίδα της Γάζας είναι μια μεγάλη φυλακή, με ολόκληρο τον λαό κλειδωμένο κάτω από στρατιωτική κατοχή και με την ανθρωπιστική βοήθεια να παίζει τον ρόλο του κατασταλτικού, για να αποφευχθεί η έκρηξή». «Από τότε που εκλέχτηκε η Χαμάς το 2006 υποφέρουμε μια συλλογική τιμωρία που δεν δείχνει να έχει τέλος. Ο αποκλεισμός είναι πραγματικά ένας τρόπος για το Ισραήλ να ασκήσει πίεση σε μας, με τη συμπαιγνία της διεθνούς κοινότητας, και να μας κάνει να λυγίσουμε», δηλώνει από την πλευρά του ο Fathi Sabah, ένας αρθρογράφος της παναραβικής εφημερίδας Al-Hayat.

Η νέα «κανονικότητα» μιας πολιορκίας

Η πολιορκία επηρεάζει κάθε πτυχή της καθημερινής ζωής στη Γάζα και έχει οδηγήσει στην εγκαθίδρυση μιας νέας «κανονικότητας».

Δεδομένου ότι το Ισραήλ κατέστρεψε τον μοναδικό σταθμό παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας στη Γάζα τον Ιούνιο του 2006, η παροχή ηλεκτρισμού δεν μπορεί να προβλεφθεί. Ο σταθμός ηλεκτροπαραγωγής έχει μερικώς ανακατασκευαστεί, αλλά δεν διαθέτει καύσιμα και λειτουργεί τμηματικά, καλύπτοντας μόλις το 20% των αναγκών. Έτσι, η Γάζα παίρνει το μεγαλύτερο μέρος της ενέργειάς της από το Ισραήλ, το οποίο βέβαια παρέχει περιορισμένες ποσότητες και «στέλνει τον λογαριασμό» στην Παλαιστινιακή Αρχή, στη Δυτική Όχθη.

Οι κάτοικοι της Γάζας ζουν μεταξύ αδιάκοπων διακοπών ρεύματος. Ο δημοσιογράφος Ghada al-Kord, λέει πως έχουν ηλεκτρική ενέργεια μόνο για 8 έως 12 ώρες την ημέρα. Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν διαθέτουν γεννήτριες για να καλύψουν τις διακοπές ρεύματος, καθώς είναι πολύ ακριβές. «Αυτό σημαίνει ότι δεν μπορούμε να διατηρήσουμε ούτε καν τα τρόφιμά μας στα ψυγεία μας. Πρέπει να σχεδιάζουμε τη μέρα μας... μέρα με τη μέρα», σημειώνει ο Ghada al-Kord, στη γαλλική εφημερίδα. Πριν από δύο χρόνια, η κατάσταση ήταν ακόμη χειρότερη.«Από τον Απρίλιο του 2017 έως τον Ιανουάριο του 2018, ο πρόεδρος της Παλαιστινιακής Αρχής, Μαχμούντ Αμπάς, σε μια προσπάθεια πίεσης προς τη Χαμάς, αρνήθηκε την ενεργειακή συμφωνία με το Ισραήλ και σε αντίποινα το Τελ Αβίβ μείωσε την παροχή ηλεκτρικού ρεύματος σε 3 με 4 ώρες την ημέρα.

Πέραν του ηλεκτρικού ρεύματος, υπάρχει επίσης κι έλλειψη νερού, καθώς ο παράκτιος υδροφόρος ορίζοντας (από τον οποίο το Ισραήλ ελέγχει το 85%) είναι μολυσμένος και πάνω από το 95% των υπογείων υδάτων στα οποία στηρίζεται η Γάζα δεν είναι πόσιμα.

Τους αρνούνται ιατρική βοήθεια

Η απαγόρευση εισαγωγών βασικών προμηθειών, οι ελλείψεις προσωπικού, οι διακοπές ρεύματος και οι ζημιές που έχουν αφήσει πίσω τους οι ισραηλινοί βομβαρδισμοί στις υποδομές, έχουν πλήξει τον νευραλγικό τομέα της υγείας. Η ανυπαρξία φαρμάκων, υγειονομικών υλικών και κρεβατιών έχουν μετατρέψει τα νοσοκομεία σε ξενώνες. Ο Ashraf al-Qadra, εκπρόσωπος του υπουργείου Υγείας της Γάζας, λέει: «Έχουμε ελλείψεις στα πάντα. Δεν έχουμε πάνω από το 50% των βασικών φαρμάκων, το 65% των ασθενών με καρκίνο δεν λαμβάνουν καμία θεραπεία και δεν μπορούμε να εκτελέσουμε τις περισσότερες εγχειρίσεις».

Το νοσοκομείο Al-Shifa, το μεγαλύτερο στη Γάζα, είχε κάποτε καλή φήμη, αλλά όχι πια. Το μαύρο ανέκδοτο που κυκλοφορεί είναι πως «πηγαίνεις εκεί όρθιος και βγαίνεις ξαπλωμένος». Ο ορθοπεδικός χειρούργος Muhammad Shahin καλείται να περιθάλψει κυρίως όσους πλήττονται από ισραηλινά πυρά κατά τη διάρκεια των συχνών εκρήξεων βίας στα ισραηλινο-παλαιστινιακά σύνορα. «Οι περισσότεροι είναι πολύ νέοι. Έχουν βαθιά τραύματα, που δεν είχαμε συνηθίσει να βλέπουμε ποτέ στο παρελθόν. Οι Ισραηλινοί χρησιμοποιούν εκρηκτικές σφαίρες που καταστρέφουν τον μυϊκό ιστό, τις αρθρώσεις και τα νεύρα. Όταν οι σκοπευτές τους δεν πυροβολούν να σκοτώσουν - με βολές στο στήθος ή στο κεφάλι - ρίχνουν στα πόδια ή σε πιο ευαίσθητα μέρη του σώματος για να προκαλέσουν ανεπανόρθωτες ζημιές. Πολλοί ακρωτηριάζονται αν δεν μείνουν ανάπηροι για όλη τους τη ζωή», υπογραμμίζει.

Από τότε που ξεκίνησαν οι διαμαρτυρίες για τη «Μεγάλη Πορεία της Επιστροφής», πάνω από 30.000 Παλαιστίνιοι έχουν τραυματιστεί, περίπου 140 έχουν χάσει ένα χέρι ή ένα πόδι και, σύμφωνα με τον ΟΗΕ, 1.700 άνθρωποι ενδέχεται να χρειαστούν ακρωτηριασμό άκρων τα επόμενα δύο χρόνια.

Οι νέοι βρίσκονται στην πρώτη γραμμή των διαμαρτυριών που ξεκίνησαν στις 30 Μαρτίου του 2018, πριν από τον ετήσιο εορτασμό της νάκμπα, της επετείου της 15ης Μαΐου του 1948, δηλαδή, όπου οι Ισραηλινοί εκτόπισαν 800.000 Παλαιστίνιους στη Γάζα, τη Δυτική Όχθη ή τις γειτονικές αραβικές χώρες. Έκτοτε περισσότεροι από 200 άνθρωποι έχουν σκοτωθεί στα σύνορα, ενώ άλλοι 100 πέθαναν σε αεροπορικές επιδρομές που συχνά πυκνά κάνει το Ισραήλ στην πολύπαθη γη των Παλαιστινίων.

Τον Φεβρουάριο, μια εξεταστική επιτροπή του ΟΗΕ κατέληξε στο συμπέρασμα ότι οι βιαιοπραγίες του Ισραήλ κατά τη διάρκεια των διαδηλώσεων θα μπορούσαν να αποτελέσουν εγκλήματα πολέμου ή εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας . Ο Μπενιαμίν Νετανιάχου απέρριψε αυτές τις κατηγορίες και δήλωσε ότι το Ισραήλ θα υπερασπίζεται την κυριαρχία του και τους πολίτες του. Την ίδια στιγμή μια δημοσκόπηση έδειξε ότι το 71% των Ισραηλινών πιστεύουν ότι το να πυροβολεί ο στρατός Παλαιστίνιους διαδηλωτές είναι «δικαιολογημένο».

Γιατί κανείς δεν τιμωρεί το Ισραήλ;

Η παλαιστινιακή ηγεσία έχει επίσης επικριθεί για τον αριθμό των διαδηλωτών που σκοτώθηκαν ή τραυματίστηκαν και για την κλίμακα των υλικών ζημιών που προκάλεσαν οι εμπρηστικές επιθέσεις σε ισραηλινό έδαφος. Η διεθνής κοινότητα και τα δυτικά μέσα ενημέρωσης κατηγορούν τις παλαιστινιακές δυνάμεις -ιδίως τη Χαμάς- ότι εκμεταλλεύονται τους νέους και τους χρησιμοποιούν ως «θήραμα» για τους ελεύθερους σκοπευτές του Ισραήλ.

Ο Khaled al-Batsh αρχηγός της οργάνωσης «Παλαιστινιακή Ισλαμική Τζιχάντ» και μέλος της οργανωτικής επιτροπής των διαδηλώσεων της Μεγάλης Επιστροφής, λέει στη Le Monde Diplomatique πως «ακολουθήσαμε τον δρόμο της ειρηνικής αντίστασης». «Τώρα όμως κατηγορούμαστε για τον μεγάλο αριθμό των Παλαιστίνιων νεκρών. Ποιος τους δολοφόνησε; Ποιος σκοτώνει τα παιδιά μας; Οι Ισραηλινοί ελεύθεροι σκοπευτές που γνωρίζουν τι ακριβώς κάνουν. Μέχρι τώρα, αυτές οι διαδηλώσεις δεν έχουν οδηγήσει στο θάνατο ούτε ενός Ισραηλινού», λέει. Και αναρωτιέται: «Γιατί δεν τιμωρείται το Ισραήλ;».

Ο Muhammad Shallah δεν φοβάται να μπει στην επικίνδυνη ζώνη. «Πολλοί άνθρωποι τραυματίστηκαν. Ο πατέρας μου και ο αδελφός μου έχουν δεχτεί σφαίρες από Ισραηλινούς ελεύθερους σκοπευτές», λέει. «Αλλά οι διαμαρτυρίες πρέπει να συνεχιστούν μέχρι να ανακτήσουμε τα δικαιώματά μας και τη γη μας», τονίζει.

Υπάρχουν όμως και πολλοί αντιφρονούντες στις τάξεις των νέων. Πολλοί δεν δίνουν πλέον το παρών στις διαδηλώσεις, τις οποίες θεωρούν ότι τις υποκινεί η Χαμάς. Ένας νεαρός ακτιβιστής λέει στη Le Monde Diplomatique πως «η Χαμάς χρησιμοποιεί το κίνημα για δικούς της σκοπούς. Για να αποκαταστήσει τη φήμη και τη νομιμότητά της, δηλαδή, σε μια εποχή που χάνει την υποστήριξή της». Τα τελευταία χρόνια, το άστρο της Χαμάς έχει πράγματι ξεθωριάσει. Πολλοί πλέον επικρίνουν το κόμμα και τον ηγέτη του Yahya Sinwar, κατηγορώντας τους ότι αγνοούν τις ανάγκες των πολιτών υπέρ του αυταρχισμού και της ηθικής αυστηρότητας.

Υπάρχει άλλος τρόπος;

Την ίδια στιγμή δεν είναι βέβαιο ότι η Φατάχ θα μπορούσε να προσφέρει μια βιώσιμη εναλλακτική. Η Παλαιστινιακή Αρχή του Μαχμούντ Αμπάς έχει χάσει επίσης την υποστήριξη της οποίας έχαιρε, καθώς οι συμβιβασμοί που έχει κάνει έναντι του Ισραήλ κατά τη διάρκεια των ειρηνευτικών συνομιλιών, έχουν δυσαρεστήσει μεγάλο μέρος των Παλαιστινίων. Πολλοί πλέον απορρίπτουν τόσο τη Φατάχ όσο και τη Χαμάς και, όπως και οι συμπατριώτες τους στη Δυτική Όχθη, ζητούν ριζικές πολιτικές αλλαγές και ριζική ανανέωση.

Πολλοί έχουν χάσει πια την ελπίδα τους, όμως. «Μισώ τη Γάζα. Η παιδική μου ηλικία καταστράφηκε από τρεις πολέμους και θέλω να φύγω από εδώ», λέει η 18χρονη φοιτήτρια Amira al-Achcar, που ζει στο στρατόπεδο προσφύγων Nusseirat μαζί με τα 8 αδέλφια της και τη μητέρα τους.

Χωρίς παραχωρήσεις από την ισραηλινή πλευρά και χωρίς διεθνή υποστήριξη, η προτεραιότητα για τους περισσότερους Παλαιστίνιους είναι η επίλυση της διαμάχης μεταξύ Φατάχ και Χαμάς. Στις 12 Οκτωβρίου 2017 υπέγραψαν μια συμφωνία που υποτίθεται ότι επέτρεπε στην Παλαιστινιακή Αρχή να επιστρέψει στη Λωρίδα της Γάζας. Ωστόσο, η διαδικασία βρίσκεται σε αδιέξοδο, με τον Αμπάς να ζητά τον αφοπλισμό της Χαμάς κι εκείνη να απορρίπτει ένα τέτοιο ενδεχόμενο.

Εν τω μεταξύ, ο λαός της Γάζας συνεχίζει να βυθίζεται όλο και περισσότερο στη δυστυχία, με το μικρό αυτό κομμάτι γης να έχει γίνει μια ωρολογιακή βόμβα.

Το μόνο σίγουρο είναι ότι όσο η Χαμάς και η Φατάχ βρίσκονται στα χαρακώματα, δεν θα μπορέσει να στηθεί ένα κοινό μέτωπο κατά του κοινού τους «εχθρού»... του Ισραήλ






πηγή tvxs

Σαν σήμερα, στις 8 Σεπτεμβρίου του 2000, έφυγε από τη ζωή ο Βασίλης Ραφαηλίδης.
Δημοσιογράφος, συγγραφέας και κριτικός κινηματογράφου, υπήρξε φωτεινό μυαλό, ιδεολόγος της αριστεράς, ενώ ήταν προικισμένος με μια σπουδαία πένα.

Με αφορμή την επέτειο του θανάτου του τo Τvxs.gr δημοσιεύει ένα άρθρο του Βασίλη Ραφαηλίδη για τον φασισμό:

Ας μάθουμε επιτέλους να λέμε τα πράγματα με τ' όνομά τους και να μην παραποιούμε την ιστορία μας. Ο ελληνικός λαός, στην πλειοψηφία του, αγάπησε το Μεταξά. Όπως και οι Ιταλοί που αγάπησαν το Μουσολίνι, όπως και ο Γερμανοί που αγάπησαν το Χίτλερ, όπως και οι Ισπανοί που αγάπησαν το Φράνκο. Ο φασισμός είναι λαϊκισμός- και κάθε λαϊκισμός είναι φασισμός κατά βάσιν και κατ' ουσίαν.

Ο φασισμός δεν αγαπά το μεγάλο κεφάλαιο (εκτός από το πάρα πολύ μεγάλο που τον γεννάει) και λατρεύει το μικρομεσαίο. Ο φασισμός είναι κοινωνικό καθεστώς σπέσιαλ για μικροαστούς. Όχι για αστούς, ούτε για προλετάριους. Οι αστοί και οι προλετάριοι βρέθηκαν αντίπαλοί του εξ αρχής. Και δεδομένου ότι στη λεγόμενη αστική κοινωνία δεν κυριαρχούν οι αστοί αλλά οι μικροαστοί, δεν είναι δύσκολο να καταλάβει κανείς την απήχηση που είχαν στο λαό τα φασιστικά καθεστώτα.

Άλλωστε, οι στολές, οι παρελάσεις, οι λαμπαδηδρομίες, τα κολοσσιαία θεάματα αρένας, τα συνθήματα, το προγονικό μεγαλείο απ' το οποίο ο χάλιας μικροαστός αντλεί δύναμη για να υποφέρει την ασημαντότητά του, όλα αυτά τα εκμεταλλεύτηκαν τέλεια όλοι οι φασίστες δικτάτορες. Και τα πλήθη ουρλιάζουν "ζήτω! Είσαι ο μπαμπάς μας"! Ο χάλιας μικροαστός πάντα έχει ανάγκη από έναν σούπερ πατέρα του έθνους, που να τον προστατεύει απ' τους παμφάγους καπιταλιστές, αλλά και από τους κομμουνιστές που απειλούν το όνειρό του για ένα πέρασμα στην "ανώτερη τάξη".

Κάθε μικροαστός ονειρεύεται τον αστό που ζεσταίνει μέσα του, που τον μεγαλώνει στο θερμοκήπιο της μεγάλης ελπίδας για ένα πέρασμα στην "ανώτερη τάξη". Κάθε ψιλικατζής ονειρεύεται ένα σούπερ μάρκετ. Και επειδή το όνειρο για μερικούς πραγματοποιείται, όλοι οι χάχες πιστεύουν πως θα βγει αληθινό και γι αυτούς. Δεν έχει σημασία που οι περισσότεροι πεθαίνουν φτωχοί. Σημασία έχει που ο καπιταλισμός τους επιτρέπει να ονειρεύονται το δικό τους πλούτο. Και ο φασισμός, που είναι η ακραία μορφή καπιταλισμού, είναι μια εγγύηση για τη διατήρηση του ονείρου για ένα πέρασμα στην "ανώτερη τάξη".

Το Φολκσβάγκεν ( το Λαϊκό Όχημα) είναι δημιούργημα του Χίτλερ. Αλλά υπάρχει ακόμα. Και ο αγκυλωτός σταυρός (η σβάστικα), αυτό το εκπληχτικής ψυχολογικής αποτελεσματικότητας λαϊκό σύμβολο, που δίνει φτερά στο σταυρό και τον κάνει να γυρίζει και να αλέθει, θα δώσει και στο χριστιανισμό τη δυναμική που του λείπει. Τώρα πια δεν είναι αμαρτία να σκοτώνει ο καλός χριστιανός. Και ο Μεταξάς, όπως και ο Μουσολίνι άλλωστε, ξέρουν καλά τι κάνουν όταν υιοθετούν σα σύμβολο το διπλό πέλεκυ. Που κόβει κεφάλια και από τα δεξιά και από τ' αριστερά.

Κάτω απ' αυτές τις ιδιάζουσες στο φασισμό συνθήκες ψυχολογίας της μάζας, και με το πρόσθετο πραγματικό κίνητρο της απειλής της περιουσίας απ' τον καταχτητή που, βέβαια, δεν καταχτά μια χώρα για να κάνει περίπατο υπό το σεληνόφως στις ακρογιαλιές αλλά για να επωφεληθεί υλικά, δεν είναι δύσκολο να καταλάβει κανείς γιατί οι Έλληνες έτρεξαν με τέτοια προθυμία στο μέτωπο και πολέμησαν τόσο καλά τους Ιταλούς.

Όχι όμως και τους Γερμανούς. Που είχαν ισχυρότερα σύμβολα, ισχυρότερα κίνητρα και κυρίως ισχυρότερη μικροαστική τάξη απ' αυτή των μεσογειακών λαών. Που ακόμα και τον πόλεμο τον αντιλαμβάνονται σαν λαϊκή γιορτή ."

Απόσπασμα από το βιβλίο του Βασίλη Ραφαηλίδη, Ιστορία (κωμικοτραγική) του νεοελληνικού κράτους, Εκδόσεις του Εικοστού Πρώτου.

(Κεφάλαιο 15. Ο ελληνοϊταλικός Πόλεμος (της Αλβανίας) σελ. 153-154)

Πηγή Tvxs - Επιμέλεια: Κρυσταλία Πατούλη

Περικλής Κοροβέσης

Να αρχίσουμε με ένα συνηθισμένο φιλοσοφικό ερώτημα: Είμαστε αυτό που θα θέλαμε να είμαστε ή έχουμε έναν εαυτό ξένο από αυτό που είμαστε; Ο Αντρέ Γκορζ, ο μεγάλος Γάλλος φιλόσοφος έχει ασχοληθεί διεξοδικά με αυτό το θέμα. Ο κάθε άνθρωπος που γεννιέται είναι μοναδικός και οι δυνατότητες που μπορεί να αναπτύξει είναι άπειρες.

Είτε προς το καλό είτε προς το κακό. Και εδώ καθοριστικό ρόλο παίζει το περιβάλλον και ο κοινωνικός του χώρος και όχι η κληρονομικότητα. Και η κληρονομικότητα παίζει κάποιο ρόλο, αλλά δεν είναι μοίρα. Ενας Χίτλερ δεν θα μπορούσε να ήταν τίποτα άλλο παρά προϊόν του ευρωπαϊκού πολιτισμού. Αν είχε γεννηθεί σε κάποια άγρια φυλή του Αμαζονίου, το πολύ πολύ να ήταν ένας πολέμαρχος να υπερασπιζόταν τη φυλή του (όχι ως ανώτερη, αυτή η έννοια δεν υπάρχει παρά μόνο στη λευκή Δύση) σε έναν αγώνα επιβίωσης. Και η ίδια φυλή βέβαια δεν θα μπορούσε να βγάλει έναν Αϊνστάιν. Μπορεί κάποιον σοφό σαμάνο ή κάτι αντίστοιχο που να είχε συσσωρεύσει τη σοφία της παράδοσης.

Ο,τι έκανε ο Χίτλερ, είχε ξαναγίνει. Απλώς μεγάλωσε την κλίμακα. Να αρχίσουμε από τους Εβραίους. Οταν επικράτησε ο μονοθεϊσμός του χριστιανισμού, αντίπαλος πια δεν ήταν ο πολυθεϊσμός, αλλά ο μονοθεϊσμός των Εβραίων που ήταν μια ιδιαίτερα επιθετική θρησκεία. Είχε επεκταθεί προς όλο τον τότε γνωστό κόσμο (Εγγύς Ανατολή, Αφρική, Ευρώπη, Ρωσία). Τα πογκρόμ που έχουν γίνει στις χριστιανικές χώρες είναι αμέτρητα με πολλές χιλιάδες θύματα. Και μια εποχή είχε απαγορευτεί στους χριστιανούς να συναναστρέφονται τους συμπολίτες τους που είχαν την ιουδαϊκή θρησκεία.

Η ανωτερότητα της Αρίας φυλής ήταν η θεωρία των αποικιοκρατικών ευρωπαϊκών δυνάμεων, που είχαν θεσμοθετήσει πως η λευκή φυλή ήταν ανώτερη από τους έγχρωμους λαούς τους οποίους είχαν κατακτήσει. Τις γενοκτονίες και στις εθνοκαθάρσεις που σχεδίαζε ο Χίτλερ, τις έχει μελετήσει από τις ήδη υπαρκτές των Αγγλων και των Γάλλων. Και υπολόγιζε πως αυτές θα ξεχαστούν, όπως έγινε με τους Αρμένιους. Και ήταν θαυμαστής του εγγλέζικου ιμπεριαλισμού στην Ινδία, που με ελάχιστες δυνάμεις διοικούσαν μια χώρα πολλών εκατομμυρίων κατοίκων.

Ο Αϊνστάιν, αν δεν είχε μελετήσει όλη τη γνωστή Φυσική και δεν είχε βρει τα αναπάντητα ερωτήματα (και σε αυτά προσπάθησε να απαντήσει), δεν θα γινόταν ιδιοφυΐα. Η σκέψη της ανθρωπότητας προχωράει πάντα με την ανατροπή της προηγούμενης βεβαιότητας που διεκδικεί το σωστό και το σίγουρο. Στις θρησκείες αυτό γίνεται με τις διάφορες ερμηνείες του θεόπνευστου λόγου. Οταν ξεφύγουν από την επίσημη ερμηνεία, τότε δημιουργούνται σχίσματα, αιρέσεις ή ακόμα άλλες θρησκείες. (Οπως οι τρεις επικρατούσες μονοθεϊστικές που αναφέρονται στον ίδιο Θεό.)

Τι γίνεται όμως με μας τους κοινούς θνητούς και κατά πόσο ορίζουμε τη μοίρα μας; Αυτό που παίζει καθοριστικό ρόλο στα πρώτα βήματα της ζωής του ανθρώπου είναι η αγάπη. Είναι μια αθάνατη τροφή που μπορεί να τον συντηρήσει εφ’ όρου ζωής. Δεν είναι ούτε οι καλές ή κακές συνθήκες, πλούτος ή φτώχεια, που καθορίζουν το παιδί. Αρκεί μόνο να είναι το παιδί προϊόν αγάπης. Και στην περίοδο της συμβίωσης των πρώτων χρόνων να δεχτεί όλη τη στοργή και φροντίδα που χρειάζεται. Αν του λείψουν αυτά, τότε κουβαλά ένα τραύμα αθεράπευτο για μια ολόκληρη ζωή, χωρίς να το ξέρει, παρ’ όλο που τον καθορίζει. Αλλά τα πιο πολλά παιδιά που γεννιούνται είναι προϊόν τύχης ή και συχνά ανεπιθύμητα. (Για αυτό η έκτρωση είναι μια πράξη ανθρωπισμού.)

Και από την κούνια τους διαμορφώνονται να γίνουν αυτό που πρέπει και όχι να αναπτύξουν αυτό που είναι. Ενα παιδί που ήδη από τα παιδικά του χρόνια δείχνει πως είναι ομοφυλόφιλο, κατά κανόνα μεγαλώνει στην ατμόσφαιρα που δημιουργείται από το περιβάλλον, το οποίο είναι αρνητικό. Και αυτό δημιουργεί ενοχές στο παιδί, χωρίς να έχει κάνει κάτι. Απλά νιώθει τη διαφορετικότητα σαν παράπτωμα. Το ίδιο ισχύει για όλα τα παιδιά που διαφέρουν και που πρέπει η οικογένεια να τα «στρώσει» για να ταιριάξουν στην κοινωνία.

Μετά έρχεται το σχολείο που προσπαθεί να καλλιεργεί την ομοιομορφία, την προσαρμογή στις καθιερωμένες αξίες, στον ανταγωνισμό μέσω της αριστείας, με αντικειμενικό σκοπό την καριέρα και το χρήμα. Αδιάφορο αν αυτό έχει σκοτώσει το είναι του παιδιού και μπαίνει στη ζωή με μια μάσκα που είναι της κοινωνίας, αλλά όχι η δικιά του.

Με αποτέλεσμα την κοινωνία-πρόβατα που περιμένουν τον ποιμένα τους. Και αυτόν τον βρίσκουν σε ένα δόγμα θρησκευτικό ή πολιτικό, που δικαιώνει την ψεύτικη προσωπικότητά τους και τους δίνει οντότητα. Και παύουν να ακούν, και αρχίζουν να διδάσκουν και να νουθετούν. Οχι να συνεννοούνται. Και όταν η κοινωνία χάνει τον ιστό της και οι εν δυνάμει πολίτες γίνονται μεμονωμένα ανταγωνιστικά άτομα, τότε το πολίτευμα που τους εκφράζει είναι μια ιεραρχική τυραννία.

Από αυτόν τον κανόνα λίγοι ξεφεύγουν και ζουν τη ζωή τους όπως τη θέλουν. Αλλά για όλους αυτούς ισχύει το ίδιο πράγμα. Εχουν βρει τον εαυτό τους, σέβονται τη ζωή τους και τη ζωή των άλλων και απολαμβάνουν τη χαρά του να ζεις. Και αυτό είναι το πιο δύσκολο πράγμα που έχει να κάνει στη ζωή του ένας άνθρωπος. Ο στερημένος άνθρωπος, που στηρίζεται στις βεβαιότητές του, αναζητεί τη σωτηρία του στη μιζέρια, γιατί του είναι οικεία. Το άγνωστο τον τρομάζει και ας είναι ελευθερία.

Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.


πηγή Έντυπη Έκδοση ΕΦ.ΣΥΝ.

Δευτέρα 9 Σεπτεμβρίου ξεκινάμε με την εκπομπή ΠΕΣ ΤΑ ΟΛΑ και την Άννα Ματθαίου " Τ όνειρο ενός γελοίου" με τον Δημήτρη Βερύκιο στο στούντιο της ΕΡΤ Open* να μας αποκαλύπτει το μυστικό του 6ου χρόνου επιτυχίας της παράστασης!

Διαδικτυακή συλλογή υπογραφών για τη διάσωση των αρχαίων στον σταθμό Βενιζέλου στην Θεσσαλονίκη πραγματοποιείται μέσω της πλατφόρμας avaaz.

Παράλληλα, η νεοσύστατη «Κίνηση Πολιτών Θεσσαλονίκης για την Προστασία της Πολιτιστικής Κληρονομιάς» σε επιστολή προς τον πρωθυπουργό με αφορμή την επίσκεψή του στην πόλη για την 84η ΔΕΘ, που κοινοποιείται προς την υπουργό Πολιτισμού, τον υπουργό Μεταφορών και βουλευτές Θεσσαλονίκης, η σημειώνει τα εξής:

«Αξιότιμε κ. Πρωθυπουργέ

Σας απευθύνουμε αυτή την επιστολή ως εκπρόσωποι μιας νεοσύστατης Κίνησης: «Κίνηση Πολιτών Θεσσαλονίκης για την Προστασία της Πολιτιστικής Κληρονομιάς», που στόχο έχει την προστασία των αρχαιοτήτων της οδού Εγνατίας, που βρέθηκαν κατά τις ανασκαφές του έργου του Μετρό στον σταθμό Βενιζέλου και τη διαφύλαξη, ως μοναδικής επίσημης, ψηφισμένης και θεσμοθετημένης λύσης, της λύσης της κατά χώραν διατήρησης των ευρημάτων.

Το τελευταίο δίμηνο έχουν πληθύνει τα δημοσιεύματα, οι πληροφορίες και οι τοποθετήσεις κυβερνητικών και τοπικών αξιωματούχων που επαναφέρουν το παλαιότερο σχέδιο της απόσπασης των ευρημάτων, ως πιθανή νέα λύση για την ολοκλήρωση του σταθμού.

Θεωρώντας κάθε τέτοια συζήτηση ως επιζήμια για την πόλη και γνωρίζοντας ότι τα περισσότερα από τα επιχειρήματα ή τα στοιχεία που παρουσιάζονται δεν αντιστοιχούν στην πραγματικότητα και την πορεία των έργων μέχρι σήμερα, (που άλλωστε και η ίδια η κατασκευάστρια εταιρεία μέχρι προ ολίγων μηνών ισχυριζόταν ότι βαίνουν σύμφωνα με το χρονοδιάγραμμα αποπεράτωσης), σας καλούμε να ενημερωθείτε επαρκώς από τους καθ’ ύλην αρμόδιους παράγοντες της πόλης, καθώς και τις αρχαιολογικές υπηρεσίες και να εξετάσετε σοβαρά το ενδεχόμενο που θα έχει για το μέλλον της πόλης κάθε άλλη επιλογή, πλην της επιλογής που έχει προκρίνει και χρηματοδοτήσει η Ευρωπαϊκή Ένωση και είναι αυτή που εφαρμόζεται σήμερα δυνάμει της Υπουργικής Απόφασης ΥΠΟΠΑΙΘ/ΓΔΑΠΚ/ΔΙΠΚΑ/ΤΣΠΑΕ/41484/ 24488/1402/162/10.2.2017 Υ.Α. (ΑΔΑ: 7ΝΦ14653Π4-Ζ91).

Πιστεύοντας ότι το μέλλον μιας πόλης και η τύχη της πολιτιστικής κληρονομιάς ενός λαού δεν πρέπει να γίνονται αντικείμενο συμφερόντων και μικροπολιτικής, σας καλούμε να μην γίνετε εσείς εκείνος ο Πρωθυπουργός που θα διακινδυνεύσει να μείνει στην Ιστορία ως ο άνθρωπος που οδήγησε μια πόλη σε νέες περιπέτειες και τα πολύτιμα μνημειακά σύνολα του ένδοξου παρελθόντος της σε ακροβασίες με αβέβαιη κατάληξη.

Η χρονοκαθυστέρηση, οι οικονομικές απώλειες και οι ανεπανόρθωτες βλάβες του μνημειακού συνόλου στη λύση της απόσπασης και επανατοποθέτησης (από την οποία το έργο έχει απομακρυνθεί ύστερα από μία επίπονη κοινωνική, σε πανελλήνιο και όχι μόνον επίπεδο, διοικητική και καθόλα νόμιμη διαδικασία) στερεί το μοναδικό παγκόσμια πολιτιστικό κεφάλαιο της πόλης της Θεσσαλονίκης από την αυθεντικότητά του, κοστίζει πανάκριβα, −οφείλουμε να έχουμε εκ προοιμίου την επίγνωση ότι ζητείται να διαλυθεί, μετακινηθεί και να ανακατασκευαστεί ένα ολόκληρο τοπίο− και φυσικά τοποθετεί την πόλη σε νέες περιπέτειες.

Θα μείνουμε όλοι μαζί ενωμένοι για να υπερασπισθούμε τη μοναδικότητα της Θεσσαλονίκης με όποιον τρόπο έχουμε και μπορούμε μέσα από τη διεπιστημονική μας σύνθεση και θα ζητήσουμε από τους συμπατριώτες μας να μη χρεωθούν τη ντροπή μιας κοστοβόρας και πειραματικής λύσης σε βάρος της αυθεντικότητας.

Σας ευχαριστούμε για την προσοχή και είμαστε στη διάθεση σας για αναλυτική ενημέρωση γύρω από το ζήτημα.

Η προσωρινή διαχειριστική επιτροπή

Γιάννης Μπουτάρης, τ. Δήμαρχος Θεσσαλονίκης, Πρόεδρος του Μουσείου Ολοκαυτώματος

Δέσποινα Μακροπούλου, αρχαιολόγος, τ. διευθύντρια Εφορείας Βυζαντινών Αρχαιοτήτων Θεσσαλονίκης

Μελίνα Παϊσίδου, αρχαιολόγος, Αναπληρώτρια Καθηγήτρια ΑΠΘ

Πέτρος Μακρίδης, αρχιτέκτων μηχανικός

Βασίλης Κονιόρδος, αρχιτέκτων μηχανικός

Φωκίων Δεληγιάννης, νομικός

Νίκος Παπαμίχος, πολεοδόμος-χωροτάκτης

Ελένη Χοντολίδου, φιλόλογος-παιδαγωγός, Αναπληρώτρια Καθηγήτρια ΑΠΘ»

Η υπουργός Εργασίας και Συντάξεων Άμπερ Ραντ υπέβαλε αργά το βράδυ του Σαββάτου την παραίτησή της, κατηγορώντας τον πρωθυπουργό Μπόρις Τζόνσον ότι διέπραξε μια «επίθεση στην αξιοπρέπεια και στην δημοκρατία» εκδιώχνοντας τους «αντάρτες» Συντηρητικούς βουλευτές. 

Την περασμένη εβδομάδα, το Συντηρητικό κόμμα εκδίωξε 21 βουλευτές -μεταξύ αυτών ήταν ο εγγονός του Ουίνστον Τσόρτσιλ και δύο πρώην υπουργοί Οικονομικών- επειδή αψήφησαν την κομματική πειθαρχία και ψήφισαν υπέρ ενός νομοσχεδίου που αποτρέπει την αποχώρηση του Ηνωμένου Βασιλείο από την Ευρωπαϊκή Ένωση χωρίς συμφωνία.

«Παραιτήθηκα από τον υπουργικό θώκο...», είπε η Ραντ με ανάρτησή της στο twitter, τονίζοντας ότι θα παραμείνει πλέον μια ανεξάρτηση βουλευτής. «Δεν μπορώ να παραμείνω άπραγη, καθώς καλοί, πιστοί, μετριοπαθείς Συντηρητικοί εκδιώκονται. Μίλησα στον πρωθυπουργό και του εξήγησα», πρόσθεσε.

Η Ραντ, που είχε διατελέσει στο παρελθόν και υπουργός Εσωτερικών, χαρακτήρισε την εκδίωξη των 21 βουλευτών μια «επίθεση στην αξιοπρέπεια και στην δημοκρατία». 

Στην επιστολή παραίτησής της προς τον Τζόνσον, η τέως υπουργός, η οποία είχε στηρίξει και ψηφίσει στο δημοψήφισμα του 2016 την παραμονή του Ηνωμένου Βασιλείου στην ΕΕ, ανέφερε: «Έγινα μέλος της κυβέρνησής σας με καλή πίστη. Αποδεχόμενη ότι ένα Brexit χωρίς συμφωνία έπρεπε να βρίσκεται στο τραπέζι, επειδή ήταν το μέσο με το οποίο θα είχαμε την καλύτερη ευκαιρία να πετύχουμε μια νέα συμφωνία αποχώρησης στις 31 Οκτωβρίου».

«Ωστόσο, δεν πιστεύω πλέον ότι η αποχώρηση με συμφωνία είναι ο κύριος στόχος της κυβέρνησης», πρόσθεσε.   

Η παραίτηση της Ραντ αποτελεί ένα ακόμη πλήγμα για τον Βρετανό πρωθυπουργό έπειτα από την ανακοίνωση την Πέμπτη του μικρότερου αδελφού του Τζο Τζόνσον ότι εγκαταλείπει την θέση του υφυπουργού Έρευνας και Καινοτομίας και τη βουλευτική του έδρα διαφωνώντας με τους χειρισμούς του πρωθυπουργού.

Παρά τις απανωτές του ήττες την περασμένη εβδομάδα στην Βουλή των Κοινοτήτων, με την απώλεια της δεδηλωμένης, την ψήφιση του νομοσχεδίου για την αποτροπή του no-deal Brexit, την άρνηση της Βουλής στο αίτημά του για διεξαγωγή πρόωρων εκλογών, ο Μπόρις Τζόνσον, με το Brexit να παραμένει στον «αέρα», θα επιχειρήσει ξανά την Δευτέρα να ζητήσει από το Κοινοβούλιο την πρόωρη προσφυγή στις κάλπες. 

Πέπλο ανησυχίας σκεπάζει τις Ηνωμένες Πολιτείες, μετά τον 5ο σε δύο εβδομάδες νεκρό καπνιστή ηλεκτρονικού τσιγάρου.

Το πιο ανησυχητικό είναι ότι, παρά τους εξονυχιστικούς ελέγχους, δεν έχει βρεθεί μέχρι τώρα κάτι που να συνδέει τους θανάτους αυτούς.

Πηγή ΕΡΤ